کارگاه مادر و کودک مجازی: بازیگوشی های قبل از کلاس اول
دوره های هَمبازی مجازی: بازیگوشی های قبل از کلاس اول (کارگاه بازی مادر و کودک): اين کلاس ها به صورت آنلاین برگزار می شوند .شامل بازی های علمی، ریاضی، حرکتی، آمادگی خواندن و نوشتن، تمرکز، کارکردهای اجرایی مغز و بازی های رشدی هستند. بازی هایي شاد که یادگیری های فراوانی برای بچه ها به همراه دارد و آنها را برای رفتن به مدرسه آماده می کند. به علاوه فرصتی است که مامان ها تعداد بسیاری بازی یاد بگیرند که می توانند فرای ساعات کلاسی نیز آگاهانه با بچه ها بازی کنند. این دوره ها از سوی خانم فائزه وحدت نیا، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه تهران و کارشناس بازی و اسباب بازی به تویز در خانه کتابدار کودک و نوجوان برگزار می شود.
کودکان 5 تا 6 ساله می توانند در این دوره شرکت کنند.
آغاز دوره : 24 تیر 1399
زمان : سه شنبه ها _ ساعت 12 تا 12:50
اطلاعات بیشتر را می توانید از کتابخانه کودک و نوجوان دریافت کنید.
تلفن ثبت نام : 02166962904
ساعات تماس: شنبه تا چهارشنبه، ساعت ٩ تا ١٤
کارگاه مادر و کودک مجازی: بازی های بپر بپر
دوره های هَمبازی مجازی: بازی های بپر بپر (کارگاه بازی مادر و کودک): این کلاس ها به صورت آنلاین برگزار می شوند. شامل بازی های حرکتی مختلف هستند و برای تقویت مهارت های ورزشی، حرکتی ظریف و درشت، تمرکز و هوش فضایی بچه ها عالی هستند. به علاوه فرصتی است که مامان ها هم با بچه ها بازی و ورزش کنند. این دوره ها از سوی خانم فائزه وحدت نیا، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه تهران و کارشناس بازی و اسباب بازی به تویز در خانه کتابدار کودک و نوجوان برگزار می شود.
کودکان 4 تا 7 ساله می توانند در این دوره شرکت کنند.
آغاز دوره : 22 تیر 1399
زمان : يکشنبه ها، ساعت 13 تا 13:30
اطلاعات بیشتر را می توانید از کتابخانه کودک و نوجوان دریافت کنید.
تلفن ثبت نام : 02166962904
ساعات تماس: شنبه تا چهارشنبه، ساعت ٩ تا ١٤
جشن تيرگان ١٣٩٩ مجازى
هر سال جشن تیرگان را در خانه کتابدار باهم جشن می‌گرفتیم. تصمیم گرفتیم امسال نیز مانند هرسال این جشن را با تغییرات کوچک برپا کنیم. به خانه‌های شما بیاییم و درباره تیرگان بیشتر بدانیم. "فرشته قبادی" عضو شورای کتاب کودک و کمیته ترویج خواندن که تسهیلگر جشن تیرگان بوده است، روایتگر آن است.
ضمنِ برپایی این جشن برای کودکان این سوال‌ها را با خودمان مرور می‌کنیم: چرا ایرانیان "جشن" را خلق کردند؟ آیا می‌خواستند قانع باشند و با شکرگزاری مشکلات را فراموش کنند؟ آیا می‌خواستند برای مشکلات، با روحیه‌ای تازه راه‌حل پیدا کنند؟ آیا اساسا تسلیم مشکلات بودند یا با آنها می‌جنگیدند؟ آیا ...
"جشن" امروز چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ ...
قصه های ترویج
معرفى كتاب رساله ى پيشكش
معرفى كتاب رساله ي پيشكش، نوشته مارسل موس، ترجمه ليلا اردبيلي، انتشارات علمي و فرهنگي: “در شرح وقایع شاه آرتور روایت شده است که چگونه او، به کمک نجار کورنوالی، توانست بارگاه باشکوه و میزگرد اسرارآمیزی بنا نهد که دلاوران او به مدد این میز هرگز باهم نزاع نکنند. پیش‌تر به دلیل حسادت، کشمکش ، دوئل‌ها و قتل‌ها در بسیاری از ضیافت‌های مجلل، رودی از خون جاری می‌شد.
نجار به آرتور گفت: ” من برای تو میزی مرغوب خواهم ساخت که ۱۶۰۰ نفر باهم به دور آن بنشینند و نیازی به حذف کسی نباشد … و هیچ شوالیه‌ای توان آن را نداشته باشد که بر سر این میز نزاع و درگیری به راه اندازد. زیرا در این میز بالاترین و پایین‌ترین افراد با هم در یک سطح می‌نشینند. هیچ‌کس رئیس این میز نخواهد بود. و از این رو هیچ نزاعی در نخواهد گرفت. مردم، اقشار، خانواده‌ها و افراد می‌توانند ثروتمند باشند، اما مادامی که نتوانند مانند شوالیه‌ها به دور ثروت‌های مشترکشان بنشینند، به سعادت نخواهند رسید.”
رساله‌ی پیشکش
ندا موحدي پور: ((
✍ندا موحدی پور
به بهانه‌ی دادن ، گرفتن و پس‌گرفتن…
مارسل موس جامعه شناس و انسان شناس فرانسوی است. که نسبت به نگرش تفکیک گرا نقدی جدی دارد. برای او پدیده های اجتماعی تام هستند. در جوامع اولیه، پدیده های اجتماعی جدا از هم نیستند و هر پدیده در بردارنده ی تمام تاروپودهایی است که بافت اجتماعی را تشکیل داده اند. در این پدیده های تام اجتماعی تمامی نهادها باهم متجلی می شوند: نهادهای مذهبی، حقوقی، اخلاقی و اقتصادی.
او در کتاب “رساله پیشکش”، ترجمه‌ی لیلا اردبیلی، بحث امر اجتماعی تام را مطرح می کند و معتقد است مبادله در عین اینکه امر اقتصادی است، هم زمان امری اجتماعی، سیاسی، مذهبی و فرهنگی است که نمی توان یک جنبه از آن را برجسته کرد.
موس بر این تاکید دارد که هدایای تبادل شده، نتیجه‌ی اراده‌ای است که دیگران را به هم پیوند می‌دهد و آن ها را متعهد می‌سازد. در این تئوری هرچند هدایا به صورت داوطلبانه داده می‌شوند، اما در واقع آنها به دلیل یک تعهد داده و پس گرفته می‌شوند.
از نظر موس هدیه از روی سخاوت داده می‌شود اما رفتار همراه با آن، نوعی تظاهر رسمی است و معامله، خود بر پایه‌ی اجبار و نفع اقتصادی فرد استوار است. پس باید به اصولی پرداخت که ناگزیر در پس این مبادله نهفته است و آن، چیزی جز تقسیم کار نیست.
موس مطالعه ای مفصّل درباره اقوام پولینزی، ملانزی و شمال غربی آمریکا را برای بررسی این پرسش ها انجام می‌دهد. در جوامع اولیه و باستانی برای جبران پیشکشی که دریافت شده است چه اصولی وجود دارد؟ در هدیه‌ای که داده می‌شود چه نیرویی وجود دارد که گیرنده را وادار به جبران آن می کند؟
برای موس، پیشکش، دهش، هدیه، یا بخشش، رابطه متقابل یا نوعی مبادله است و از آنجا که جهان اجتماعی برای او نیز مانند بوردیو، جهان مبادله و ارتباط است و هیچ چیز در جهان اجتماعی به تنهایی تحلیل نمی‌شود، اصل اول را تبادل می‌داند و این تبادل را در شکل هدیه یا پیشکش بررسی و تحلیل می‌کند.
در نظام‌های گذشته اثری از مبادله ساده کالاها، دارایی‌ها و محصولات به شکل داد وستد بین افراد دیده نمی‌شود. زیرا در آنجا نه افراد، بلکه گروه‌ها هستند که در مبادله شرکت می‌کنند، قرارداد می‌بندند و پایبند تعهدات می‌شوند. گروه‌ها یا رهبران گروه‌ها به مصاف یکدیگر می‌روند و باهم روبه‌رو می‌شوند. علاوه بر این، مورد مبادله‌ی آنها تنها کالا، دارایی، اموال غیر منقول و منقول و چیزهای با ارزش اقتصادی نیستند، بلکه آنها آداب، تشریفات، مناسک، زنان، کودکان، رقص‌ها و ضیافت‌ها را نیز باهم مبادله می‌کنند و گردش دارایی و برپایی بازارچه و داد و ستد، تنها بخشی از تعهد عمومی آنها است. هرچند ظاهر آن اختیاری به نظر می رسد اما در اصل، وظیفه‌ای اجباری است و مشارکت نکردن در آن اعلان جنگ شخصی یا عمومی قلمداد می شود.
به این ترتیب، آنچه توجه موس را جلب کرده و به مطالعه آن پرداخته، مبادله‌ی هدیه است که با مبادله‌ی کالا تفاوت دارد. فرآیندی که شیء مبادله شده، شیء بیگانه‌ای نیست که ارزش آن تنها براساس کارکردش تعیین شده باشد، بلکه تعاملی است که با مبادله آن شیء بین دو طرف ایجاد می‌شود. به عبارتی، خودِ اشیاء نیز دارای قدرت خاصی هستند و افراد را وادار به دست به دست کردن آنها می کنند؛ یعنی این اشیاء اهدا و پس گرفته می‌شوند.
موس به فرآیند تبادل یعنی “دادن، گرفتن و پس دادن” یا “اهدا، دریافت و جبران” که از اصول حاکم بر فرآیندهای اجتماعی است می‌پردازد و به شکلی می‌خواهد نشان دهد که مسئله تبادل، تنها مسئله‌ى اقتصادی با رویکرد کسب منفعت نبوده، بلکه الزامی که هدیه دهنده و گیرنده را مقید به آن می‌کند، نوعی کسب اعتبار و به رسمیت شناخته شدن است.
این کتاب در چهار فصل “پیشکش ها و الزام به جبران آنها”، “نحوه توزیع نظام: سخاوت، ایفای تعهد و پول”، “مطالب بازمانده از آثار پیشینیان” و “نتایج: نتیجه اخلاقی، نتیجه سیاسی و اقتصادی، نتایج جامعه شناختی و اخلاقی” تدوین شده است. روش او تطبیقی است و آثار قوم نگاری زمانه خود از جمله مالینوفسکی، اسمیت و فریزر را جستجو و تحلیل کرده است.
برمی‌گردم به بهانه‌ای که نوشته با آن آغاز شد. آن چیزی که پسِ فرآیند دادن، گرفتن و پس گرفتن، به شکلی مازاد باقی می‌ماند، چه جنسی دارد؟ چگونه می توان آن مازاد را پیش از آنکه به ذاتی اخلاقی نسبت دهیم، در بستری برای تولید میل به جریان بیاندازیم؟
دادن یا گرفتنی که خشمی خفته را بیدار نگه می‌دارد، به بُعدی فراموش شده از زندگی اشاره می‌کند. نیروی خلق کردن را زنده می‌کند. تعهد به اندیشیدن را بازخوانی می‌کند. به چیدمان عناصر زندگی دست می‌برد. پایه‌های نهادی را متزلزل می‌کند و …
هر کدام از این‌ها، کیفیت‌هایی هستند که فارغ از بُعد روانشناختی و رفتارگرایانه‌ی این تبادل یا به اصطلاح، کار خیر، در برابر روند شیء وارگی مقاومت می‌کنند.))
نظرات شما